Yaprak Dökümü #8

2003/2004 sezonunun ilk yarısı... Yer; Adana 5 Ocak Stadyumu... Galatasaray, Adanaspor deplasmanında galibiyet peşinde. Sezon zaten kötü başlamış, o saatten sonra sezon sonu için pek ümidimiz kalmamış. Haliyle maçın sonucundan çok daha önemli bir durum vardı benim için. Maç öncesi takımlar ısınmak için sahaya çıktığında Cihan Haspolatlı'nın yanına gelen Adanasporlu oyuncu Necati Ateş, Cihan'a "Ocak ayında Florya'dayım" dedikten sonra kameraları görünce çaktırmadan olay mahallinden uzaklaşmıştı. Ben o an duyduklarıma çok sevinmiştim. Nedenini bilmiyorum ama Necati Ateş her zaman Galatasaray formasıyla görmek istediğim bir oyuncuydu o vakitler. Belki de Fenerbahçe'ye karşı oynadığı her maçta rakip fileyi havalandırmaktan hoşlanmasıydı bunun sebebi. Dedim ya, bilmiyorum. Galatasaray formasının ona, onun da Galatasaray'a yakışacağını düşünüyordum. Giderek yaklaşan kulübün 100.yılı için kurulacak olan takıma güç katmasını umuyordum. Neticede o sıcak Adana akşamında Cihan'ın kulağına fısıldananlar kış ayazında resmiyete döküldü. Sevincimin haddini de hesabını da hatırlamıyorum.
Gayet de başarılı bir başlangıç yaptı Galatasaray'da. Ancak zaman ilerledikçe istenmedik olayların başkahramanı oldu. Kendi sonunu hazırladı. İstenmeyen adam ilân edildi. Geçtiğimiz sezon başında önce Ankaraspor'a, ligin devre arasında da İstanbul Büyükşehir Belediyespor'a kiralandı. Uzak diyarlarda da kendisinden beklenen performansı sahaya yansıtamadı ve kendisini tutunamayanlara eşitledi. İnsanları, beni bile, kendisinden soğutmayı başardı. Olaya bu açıdan baktığımızda gerçekten kendisinin üzerine yok. Açık yollar diliyorum kendisine... Sadece o kadar.